جوجیتسو چیست؟
جوجیتسو را می توان هنری با قدمت تاریخ نام برد. هنری که به سربازان ویژه
گارد امپراطوری و شاهزادگان آموزش داده می شد و به عنوان ورزشی..........
جوجیتسو را می توان هنری با قدمت تاریخ نام برد. هنری که به سربازان ویژه
گارد امپراطوری و شاهزادگان آموزش داده می شد و به عنوان ورزشی برای
افسران ارشد و گارد ویژه امپراطوری به کار می رفت، که با استفاده از این
فنون می توانستند حریفان و دشمنان خود را از پای درآورند. افسران در آن از
سلاح های متفاوتی استفاده می کردند . در نهایت به درگیری انفرادی و مبارزه
بدون سلاح ختم می شد که با فنون مرگ بار و خفه کردن و یا خرد کردن
استخوان های بدن حریفان و یا قطع نخاع کردن آنها نبرد را خاتمه می دادند.
این هنر فقط ویژه افسران خاص بود و به هیچ عنوان اجازه تدریس به
سربازان معمولی و یا مردم عادی که دهقانان بودند داده نمی شد و به عنوان
یک راز در بین افسران ویژه گارد باقی می ماند.
تا اینکه در اواسط قرن 38 قبل از میلاد بود که تاکدانا شنگن (افسر ویژه
گارد امپراطوری) پس از اخراج از قصر و تبعید به جزیره ای دورافتاده (که
بعدها این جزیره به نام خود او «تا که دا» به ثبت رسید) همراه با خانواده اش
این هنر را گسترش داد که از او می توان به عنوان اولین مدرس رسمی
جوجیتسو که این هنر را به غیرنظامیان آموزش داد نام برد.
تاکدا بعدها با استفاده از مطالعه بر روی اجساد دشمنان و تحقیق در مورد
آناتومی بدن پرداخت و توانست این هنر را بخوبی ترویج دهد و این هنر را به
سوی تجلی و تبدیل به هنری کامل کرد که قرن ها بعد هنرهائی از جمله
کاراته، جودو، آیکی دو، بوشیدو، کن دو و... از این هنر گرفته شد. تاکدا با
استفاده از سلاح های گوناگون و نقاط حساس بدن توانست هنری اسطوره ای
به نام "جوجیتسو" را برای همیشه بیادگار گذارد.
بعدها نوادگان تاکدا این هنر را برای دفاع از دهقانان و کشاورزان به کار
بردند و آن را در بین سربازان و مردم ترویج دادند و می توان پیشرفت و
پرورش جوجیتسو را مدیون تاکدا دانست.
بعدها نیز ارتش دهقانان که توسط فرمانروایان محلی جنگ هدایت می شد و
اغلب کوچک بود. فرمانروایان جنگ گاهی اوقات برای اینکه در مورد نتایج
حاصل تصمیم گیری کنند و شرایطی را بمورد اجرا بگذارند نبردهای انفرادی
(روش نبرد نمایشی «کاتا» که اساساً یک هنر رزمی بود) را در مقابل ارتش
دشمن اجرا می کردند که نیروی خود را به حریف نشان دهند و معمولاً نیز
این روش بسیار مؤثر بود.
این حرکات شامل بر ضربه زدن، گرفتن، پرتاب کردن و فشار آوردن بر
روی مفاصل حریف بود. در دورانهای مختلف استادان این فنون با تعلیم و
گسترش این فنون باعث پیشرفت و تکامل کیفی و کمی تکنیکهای جوجیتسو شدن.
در این میان نیز استادانی بودند که با تکمیل و توسعه بخشی از این فنون و
حذف حرکات مرگبار و خطرناک جوجیتسو ورزش جدیدی را ابداع کردند.
مانند پروفسور "جیگاروکانو" که ورزش جودو را به جهانیان معرفی نمود
www.jjia.ir
